l Het gedicht is een reactie van Achterberg dat niet hij de Van der Hoogtprijs ontving maar Ida Gerhardt, Dr. M.H.van der Zeijde (vriendin van Gerhardt) verdedigde deze uitreiking, Achterberg was daar niet vrolijk over. Op een bijgevoegd kaartje staat: ‘Na het ter perse gaan van de derde druk van dit sonnet kwam de tijding dat mevrouw Achterberg de openbaarmaking ‘in hoge mate betreurt, omdat zij vreest dat mevrouw Gerhardt hierdoor onnodig wordt gekwetst.’ Bezitters van dit uitgaafje wordt daarom met klem verzocht het als niet verschenen te beschouwen, niet te lezen, en zo snel mogelijk te verbranden, te begraven of, in kleine snippertjes gescheurd, door het closet te spoelen’.